Day Zero Project '21 #47 - Kort verhaal 'De beslommeringen van een etalagepop'

Afbeelding van Snag Eun Park

Mijn cursus 'Korte verhalen schrijven'... het is een werk van lange adem aan het worden. Geregeld moet ik (te) lang wachten op de verbeteringen en zo zit er weinig vaart in (wat ik op dit moment graag zou willen).
Door die hindernissen zou ik soms vergeten hoeveel plezier ik heb in het schrijven.

Misschien vinden jullie het wel leuk om eens een schrijfsel van mijn hand te lezen?
Hier op mijn blog ben ik (bewust) nogal sober qua schrijfstijl maar in sommige van de cursusopdrachten kan ik me goed uitleven. Zo ook in het korte verhaal dat ik hieronder deel. Uit een aantal voorsteltitels mocht je er een kiezen en er een verhaal rond bouwen.

Schrijven over het leven van een etalagepop? Niet iets dat erg voor de hand ligt maar ik hou wel van wat fantaseren en voorstellen hoe het zou kunnen zijn. Dus bij deze.
(Ik moet wel waarschuwen dat ze een arrogant trekje gekregen heeft ;)...)

De beslommeringen van een etalagepop

Soms neem je de moeite om te blijven staan, gun je me je bewondering en kom je binnen.
Soms loop je me voorbij, een achteloze blik, om dan even later op je stappen terug te keren.
Woordeloos nodig ik je uit om onze winkel te ontdekken. Ik ben een voorsmaakje van wat er binnen te vinden is.

Toegegeven, in het begin vond ik het niet makkelijk. Van de etalagepoppenwinkel regelrecht naar het echte werk. Het was eind mei: allemaal bikini’s in de etalage. Wat een vuurdoop!
Al die aandacht, al die ogen op mij gericht. Eerst werd ik er verlegen van maar nu vind ik het genieten.

Althans de positieve aandacht. Want de vieze mannetjes onder de voorbijgangers, die kan ik echt wel missen als kiespijn. Het is niet omdat ik een pop ben, dat er niet wat respect mag zijn!
Loensen uit alle ooghoeken om een zo goed mogelijk zicht op mijn decolleté te krijgen of even de veters strikken om zo stiekem onder mijn rok te kunnen gluren.
Op zo’n moment betreur ik dat er glas tussen ons in zit. Een goed gemikte trap van een van mijn bewonderde ledematen zou hen wel manieren leren!

De criticasters, die moet ik evenmin. Ik hoor het wel, het gemene commentaar. Dat ik te dik ben, of nee, erger nog, te dun. Te groot, te klein, te… Nooit goed!
Maar weet je, net als zij daar voor de etalage weinig kunnen veranderen aan hoe ze zijn, zo heb ook ik mezelf niet gemaakt. Net zoals zij heb ik ook mijn trots en mijn gevoelens!

Die trots heeft het wel wat moeilijk tijdens de koopjesperiode. Ik voel me dan zo nutteloos, zo voorbijgelopen.
Vroeger kreeg je nog een lelijk en veel te wijd T-shirt aan, bedrukt met in schreeuwerige letters ‘solden’ of ‘-50%’. Tegenwoordig nemen de etalagisten die moeite zelfs niet meer. Daar sta je dan, helemaal naakt.
Voor de koopjesjagers de moeite van het bekijken niet waard. Enkel de vieze mannetjes zijn in hun element.

Ik tel de dagen af naar de nieuwe collectie. Als een kind zo blij wanneer de etalagisten eindelijk aan de slag gaan.
Ik ben razend benieuwd welke outfit ze voor mij in petto hebben. Vooral stylist Gianni is mijn favoriet. Dan weet ik dat het lekker extravagant wordt!

Van kleding wisselen kan me niet vaak genoeg gebeuren. Het is niet altijd helemaal mijn smaak maar ik had het slechter kunnen treffen. De poppen aan de overkant bij de thuiszorgwinkel bijvoorbeeld, ik zou niet in hun lelijke schoenen willen staan.

Het grootste compliment is natuurlijk wanneer je exact hetzelfde koopt als wat ik nu aan heb. Of het jou even goed zal staan, laat ik wijselijk in het midden.
Mijn job is in ieder geval volbracht!

Schrijf jij ook graag over absurde dingen?