Geke's 1001 dagen

"Het is weer voorbij, die mooie zomer" dat gevoel blijft toch nog even hangen (zelfs al zijn we intussen oktober), zoals Gerard Cox al lang geleden bezong. Of misschien is "rare zomer" wel een iets betere omschrijving voor die van 2020.  Gelukkig was het niet allemaal kommer en kwel, verre van.  Dus even een terugblik met doel 60 van op mijn lijstje: vijf foto's nemen van de Echinaceaplanten.  Zoals zo vaak met favoriete bloemen krijg ik ze nooit helemaal zo goed op de foto als ik zou willen. Deze selectie gaat al wel in de richting.  Ze zijn bijzonder hé, die Echinacea's... Van in knop, over ontluiken, tot verwelken: in elke fase zit er zoveel schoonheid. Helaas was het dit jaar sneller gedaan met de bloemenpracht, door de droogte allicht. Gelukkig verwelken deze foto's niet. Wat is jouw favoriete bloem?

Kaarten maken komt er tegenwoordig sowieso al niet erg vaak van maar wanneer ik dan aan de slag ga, grijp ik meestal terug naar twee technieken: borduren in combinatie met 3d en stempelkaarten.  Toen ik pas startte met het maken van kaartjes, experimenteerde ik met heel veel verschillende dingen: 3d (de klassieker natuurlijk!), embossen, verschillende soorten van ponsen,...  Maar dat alles is dus wat in de vergeethoek geraakt. Best ook zonde van al het materiaal dat ongebruikt in de kast blijft liggen. Dus ook hier (net als met mijn plantenrekje ) vond ik dat ik de keuze moest maken: ofwel wegdoen, ofwel gebruiken. Die tweede optie vind ik de leukste dus dat gaan we dan ook maar proberen.  Borduren met kralen was ook lange tijd een favoriete manier om kaarten te versieren. Ik heb er dan ook in de loop van de jaren heel wat boekjes erover verzameld maar nu lagen ze dus al een tijd werkloos in de kast.  De patroontjes zijn (meestal) wel oké, alleen spreken de gemaakte voorbeeldkaartjes m

"The Shape of Water": d eze film stond al heel lang op het wens-ik-nog-graag- te-zien-lijstje. Eigenlijk was ik liefst naar de bioscoop gegaan toen hij uitkwam, maar dat is dus niet gelukt (iets met niet zo goed zijn in plannen concreet maken). Een tijd terug hadden ze hem op tv getoond maar daar zijn we te laat achter gekomen. Misschien ook weer niet zo heel erg, want het was op VTM (commerciële zender) en die reclame om de haverklap doorbreekt toch vaak de magie van een goeie film. Dus toen heb ik maar beslist om hem gewoon zelf te kopen!  De korte inhoud bij Bol is wel heel erg kort (maar goed, dan kan er ook niet veel verklapt worden natuurlijk): "In een geheime onderzoeksbasis tijdens de Koude Oorlog sluit een conciërge vriendschap met een mysterieuze amfibieman, die daar gevangen wordt gehouden." Het verhaal is misschien niet super origineel of vernieuwend maar wat is het prachtig in beeld gebracht!  De wereld die geschapen wordt, is zo sfeervol, ja, sprookjes

Kleerkast opruimen In het boek 'Opgeruimd' van Marie Kondo is kleding de eerste categorie omdat dit volgens haar het makkelijkste is. Ik vrees dat ik het niet met haar eens ben: kleding opruimen vind ik net behoorlijk moeilijk. Er hangen vaak herinneringen aan vast, goede en slechte. Je wordt geconfronteerd met kleding van vroeger. Kleding voor wie je zou willen zijn of kleding voor wie je dacht te moeten zijn. Misschien hangen er miskopen (schuldgevoel!) of kleding van zoveel maten geleden... Dus ik vind kleding opruimen best een emotioneel gegeven. Maar eens die klus geklaard is, kan het natuurlijk wel een enorme opluchting meebrengen, een last die van je schouders valt (als je tenminste niet al die twijfelgevallen bewaard hebt - valkuil die mij niet onbekend is!). Het opruimen ging uiteindelijk een stuk vlotter dan verwacht. Er zijn een paar shirtjes en wat sportshirts uitgegaan. Die ga ik proberen verkopen via Vinted. Een paar versleten T-shirts zijn doorgeschoven als tuin

Door het tuinieren heb ik ook het plezier van foto's maken ontdekt.  Al kijkend door de lens van het fototoestel zie je soms details die je anders niet meteen opvallen. Dat fijne gevoel als je die sfeer in de tuin weet vast te leggen in een beeld. Het geeft nog een extra dimensie aan een al zo fijne hobby. Mijn foto's kunnen nog niet tippen aan die van Evelyne maar ik amuseer me er wel heel erg mee. In mijn achterhoofd blijft de hoop om ooit eens een cursus te volgen in plaats van nu wat op goed geluk plaatjes te schieten. Als eerste wil ik jullie graag het resultaat laten zien van mijn zoektocht naar 'kleine beestjes' in de tuin. (Ik heb de foto's ook getoond op mijn tuinblog, ' De Tuin van Het Witte Huis ', vandaar het opschrift) Mieren worden aangetrokken door de Pioenrozen. Lieveheersbeestje op de Kruisdistel. Wants die de frambozen in wording erg interessant vindt. Een hommeltje vliegend tussen de Lavendel (mijn favoriet van alle foto's die ik dit

Toen we 10 jaar geleden ons huis kochten, was het zowel binnen, maar vooral buiten in de tuin een enorme chaos. Bloempotten en mandjes natuurlijk, kapotte wasrekjes en wasmanden, lege wijnflessen,...  Tussen al die rommel trok één ding mijn aandacht: een plantenrekje. Bij een meer nauwkeurige inspectie bleek dat het roest de structuur niet aangetast had. Dus daar zag ik wel een creatief projectje in. Vrij snel erna haalde ik in de doe-het-zelf-zaak een potje zwarte metaalverf en gaf het rekje een  opfrisbeurt. Maar daar bleef het dan bij. Het stond nu eens hier en dan eens daar op het terras maar niet echt in gebruik zoals zou kunnen.  Vorig jaar nam ik de beslissing: ofwel gaat het weg, ofwel gaan we het nu echt gebruiken.  Het werd het laatste. De zwarte verf was eigenlijk al niet meer zo mooi dus ik wilde wel een nieuwe restauratiepoging doen. Geen zwart meer, dat was te hard. Nu heb ik voor donkergrijs gekozen, met een soort hamerslageffect.  Eerst alle spijltjes ruwweg opschuren z