Dit is zonder twijfel een van de doelen waar ik al het meest plezier van gehad heb, onze nieuwe border achter de vijver. Het geeft de tuin echt meer diepte en body.
Heerlijk om zien hoe de planten echt beginnen aan te pakken en er steeds meer kleur en leven in komt.
De eerste ideetjes voor de border doken al een aantal jaar terug op. Als 'dat zou misschien ook nog wel mooi zijn'. Begin 2021 zette ik de schets van de vorm op papier.
Stapsgewijs gaf ik de schets invulling met concrete planten. Dat herinner ik me als echt niet makkelijk: er zijn zoveel planten en met elke keuze lijkt het alsof je zoveel kansen mist. Dus er is geregeld iets veranderd en aangepast.
Dan het aanleggen. Na twee gemiste 'slots' (herfst 2021 en voorjaar 2022) door allerlei omstandigheden (en ook de tuinman die het te druk had), beslisten we in het najaar van 2022 om het dan maar zelf te doen.
Ik zette eerst de contouren uit.
Na een tijd om te wennen en te bedenken of het zo wel helemaal oké was, bleek dat zo te zijn. Dus tijd voor de volgende stap, de contouren uitgraven.
En dan het echt zware werk, de zoden weghalen.
Helaas had de tuinman nog steeds geen tijd, dus de afboording moest dan maar later komen. Tijd om naar het leuke werk over te gaan, planten!
Dit is een groot vlak met Gaura's, allemaal plantjes die zich elders uitgezaaid hadden en nu dus goed van pas komen. De Osmanthusstruikjes wil ik tot bolletjes snoeien, ideaal voor winterstructuur en vroege bloei.
Ik bestel een boom (Tamarix) en nog wat andere planten her en der.
Andere planten recupereer ik dan weer van elders uit de tuin: overschot of planten die het op die plaats niet zo naar hun zin hadden.
Zo krijgt het stilaan meer en meer vulling.
Tijdens de winter ligt het bij momenten natuurlijk wat stil. De strenge vorst in december zorgt er helaas voor dat de twee Cistusstruikjes kapotvriezen. Maar dat hoort er natuurlijk af en toe bij.
In februari planten we een nieuwe lading.
Af en toe komt er zo nog iets bij doorheen de maanden.
En dan eindelijk, voorjaar!
Nu pas zullen we zien wat ons (bij momenten harde) werk opgeleverd heeft.
Behalve de Cistusstruikjes heeft alles het overleefd. Zelfs de Euphorbia's die eigenlijk lastig de verplanten zijn, lijken aangeslagen. Zo fijn om het weer tot leven te zien komen.
Begin mei komt ook het klinkerrandje, dat geeft het gelijk een meer afgewerkte indruk.
Geregeld komen er planten bij, soms bewust, met een aantal bestellingen. Soms minder bewust, als ik ergens 'toevallig' iets moois zie.
Ook krijgen we wat cadeautjes van 'moeder natuur'. Echt genieten van de klaprozen die wellicht met de compost meegekomen waren.
De afgelopen maanden is alles enorm gegroeid en bij momenten lijkt het alsof de border er altijd al geweest is.
Deze week heb ik nog een aantal laatste planten bijgezet en voor nu is het goed.
Met de jaren zal het nog voller worden, nog meer kleur, nog meer variatie in structuur.
Maar ook nu is het al genieten, de wolken witte Gaurabloempjes, de Calamintha die vol bijtjes en hommels zit, de slanke Verbena, de vogels die de boom als uitkijkpost gebruiken.
Er is trouwens ook merkbaar meer leven rondom de vijver. Libellen en waterjuffers, en 's avonds de vleermuizen. Onvoorstelbaar soms dat we eigenlijk midden in de stad wonen!
(eigenlijk scoor ik met dit doel ook wat punten voor de vogel- en insectenvriendelijke tuin)
Dus ja, het is bij momenten een hele klus geweest (vooral het voorbereidende werk) maar dit alles te mogen zien, dat is het allemaal waard geweest!
Ben jij graag in de tuin bezig?
Reacties
Een reactie posten